Het cliché kan niet groter zijn, maar ik heb besloten een boek te gaan schrijven over de afgelopen zeven jaar United Wardrobe. Toen de druk van de verkoop eraf was begon ik alles op een rijtje te zetten en stroomden de woorden uit mijn pen. Ik sprak toevallig hierover met Suus van de Kar van Tekstvansuus.nl die ik uit mijn jeugd in Gouda kende en een deal werd beklonken. Ik heb natuurlijk nul verstand van boeken uitgeven, stilistisch schrijven en structuur in teksten aan brengen, hier zal Suus mij bij gaan assisteren. Suus heeft ervaring opgedaan bij Das Mag en Foodhub en is stadsambassadeur van Utrecht bij Thirty030. Ook heeft zij van de zijlijn de afgelopen jaren meegekeken en meegekregen wat er allemaal bij UW gebeurde. Mijn keuze was dus snel gemaakt!
De titel “Voor hoeveel heb je het verkocht”
Het leest misschien als clickbait, maar dit is de vraag die ik nog bijna dagelijks naar mijn hoofd geslingerd krijg en die voor veel mensen het allerbelangrijkste lijkt. Vanuit strategisch oogpunt mogen we het antwoord gewoon echt niet delen, en ik snap dat dit verschrikkelijk nieuwsgierig maakt. Wat ik wel kan delen, en wat véél relevanter is, is het verhaal van KvK naar exit en wat dit mij zowel zakelijk als privé gekost heeft. We hebben zo gigantisch veel meegemaakt, van investeringsrondes van miljoenen tot trips naar San Francisco, Berlijn, Parijs, Stockholm en Kaapstad tot diep donkere ontslagronde’s. De afgelopen zeven jaar hebben wij bij UW alles gegeven om het platform uit te bouwen en een strategisch gepositioneerd bedrijf te leiden in een markt met gigantische concurrentie. Van influencers, Facebook marketing, PR en SEO optimalisaties tot onderhandelingen met partijen die ons wilden overnemen. Het is zo’n verschrikkelijk leerzaam proces geweest dat uiteindelijk met een kers op de taart is afgerond. Ik wil in dit boek dan ook niet allemaal tips en tricks gaan geven maar wil voornamelijk in Jip en Janneke taal uitleggen hoe het werkt om een IT bedrijf van niets naar iets te brengen. Zo vaak kreeg ik de vraag “Maar UW draait toch al?” “Je hebt toch al een app?” “Wat doen jullie eigenlijk de hele dag op kantoor?” In mijn boek vertel ik het rauwe verhaal van hoe dit allemaal is gelopen. Het is uiteraard keihard bikkelen en overuren draaien, maar vaak zijn wij ook aan de grillen van de markt overgelaten geweest. We hadden het geluk om op de golf van tweedehands kleding mee te kunnen surfen, en het had met de kleinste verkeerde keuzes desastreus met ons afgelopen kunnen zijn. Zo vaak hebben we op de rand van de afgrond gedanst, maar daar waren de bloemen wel het mooist. Met mijn boek hoop ik de voornamelijk jongeren te inspireren om zelf aan de slag te gaan. Met in het achterhoofd dat ondernemen bloed, zweet en tranen is maar dat ook geluk hier een grote factor is speelt.
Hyves & Ben Horowitz als inspiratie
Toen wij begonnen met ondernemen, waren vooral de jongens en dames van Hyves een grote inspiratiebron voor ons. Op vakantie ergens in 2015 las ik het boek “Van 3 naar 10.000.000 vrienden” van Hyves oprichter Raymond Spanjar. Sjuul en ik hadden gewoon echt geen flauw idee hoe het werkte om een internetbedrijf te hebben, laat staan er eentje op te richten en succesvol te leiden. Het boek van Raymond nam veel vragen weg en gaf een leuk en realistisch beeld van het opbouwen van een IT start-up. Ik weet nog goed dat ik tijdens het lezen elk half uur een uitbarsting van inspiratie had, en vurig mailtjes en Slack berichten stuurde, Facebookcampagnes tweakte of feedback gaf op onze website en app.
Ook “The Hard Thing about Hard Things” van Ben Horowitz was een echte eye opener. Vaak wordt ondernemen als “leuk” beschreven en hoor je “de weg er naartoe is het belangrijkste” maar voor (IT) ondernemers is dit natuurlijk bijna nooit het geval, het is alleen maar leuk als het goed gaat, en in 9 van de 10 gevallen is dit gewoon niet zo. Het is alleen leuk als het allemaal goed afloopt, zoals bij ons uiteindelijk het geval was.
Uitgever en publicatie
Op het moment van schrijven heb ik nog geen uitgever gevonden. Na wat gesprekken met uitgevers bleek dit toch een andere wereld waarin ik gewend was zaken te doen. Misschien geef ik het wel alleen uit als e-book of vind ik toch een uitgever die meer anno 2021 opereert. Ik heb het verhaal chronologisch al op papier gezet maar het moet nog grotendeels worden nagekeken en aangevuld door Suus. Ik hoop dat ik het dit jaar nog kan publiceren, maar ik wil er goed de tijd voor nemen en weet nog niet wanneer ik het uitbreng.
Voorproefje:
“LUIDSPREKER”
Utrecht, december 2014
Onze runway (hoe lang je nog met je geld kunt doen) liep bijna ten einde, het werd dus echt spannend. We hadden nieuwe leads nodig, nieuwe mensen die ons zouden vinden en trouwe UW’ers zouden worden. We hadden een luidspreker nodig om het hele land toe te spreken – maar als ik over marketingbudget begon, kreeg ik te horen dat we niet eens genoeg geld hadden om nog drie maanden ons antikraakkantoor te huren. Via via hoorde ik over de modejournalist Bregje Lampe, zij was volgens bronnen de meest toonaangevende journalist op het gebied van mode. Ze schreef toen voor de Volkskrant, dus als zij een stuk schreef over UW zou dat meteen een flink publiek bereiken. Maar hoe ging dat ooit gebeuren?
Ik schreef haar een uitgebreide mail. Geen reactie.
Ik belde naar de Volkskrant. Geen reactie.
Toen belde ik Het Parool waar zij ook ooit voor had geschreven. Daar op de redactie kreeg ik iemand zo gek om me haar privénummer te geven.
Ik belde haar, kreeg geen gehoor.
Toen sms’te ik haar een korte samenvatting van de mail die ik ook naar de Volkskrant had gestuurd.
Mooi verhaal, sms’te ze terug, maar ze zat midden in een verhuizing – ik moest dus later nog maar een keer bellen. De volgende dag belde ik haar opnieuw en kreeg ik haar wél aan de lijn.
Ik vertelde haar alles over UW. Ze vond het ‘een goed idee’ en ‘tof dat jullie zo hard groeien’, maar ze vroeg zich ook af of dit wel een onderwerp voor haar was. Was het niet meer een verhaal voor de redactie economie?
Hoe dan ook: ze was nieuwsgierig geworden. Ze zou komen kijken dan zou ze het zelf wel bij de economieredactie kunnen neerleggen. En zo geschiedde.
Na lang wachten stond er op 29 januari 2015 uiteindelijk een prachtig stuk in de Volkskrant, in geuren en kleuren, met foto’s erbij en alles erop en eraan. Wat een long shot – het was gewoon gelukt!
Het stuk besloeg een volledige pagina en hangt nog steeds bij mij thuis aan de muur. Sjuul sprak mij voor het interview in dat ik echt moest benadrukken dat we op zoek waren naar een investering, en dat dat het belangrijkste was wat in de krant moest komen. En ja hoor, de laatste alinea van het stuk was:
Toen de site net twee maanden online was, is het drietal wel benaderd door investeerders. Die gesprekken liepen op niets uit, omdat ze alles liever zelf wilden doen. Nu blijkt dat de website nog veel groeipotentie heeft, zijn ze opnieuw met investeerders in gesprek. Vorige week woensdag is de website gelanceerd in België. Het is de bedoeling dat United Wardrobe vanaf begin april ook in Frankrijk beschikbaar is. Verheul: “Wat airbnb is voor de verhuur van huizen, willen wij worden voor de verkoop van mode.”
Wat een dag, de champagne ging open, en vanaf dat moment stond de telefoon roodgloeiend. Vanuit heel Nederland en België stonden de BMW 7 series en Range Rovers voor ons antikraakkantoor geparkeerd. We pitchten en pitchten erop los. Maar uiteindelijk raakten we in gesprek met twee boys genaamd Tommy en Duco. Wat een mooie ondernemers waren dat! En dan ga je om de tafel voor een deal….
Benieuwd naar hoe dit afloopt? Schrijf je hier in, dan houd ik je op de hoogte:
Foto credits: Mathijs Jorritsma
Thijs Verheul 